Pracownia mieści się w dawnym mieszkaniu wyróżniających się osobowości artystycznych naszego regionu: Barbary Ptak oraz Stanisława Ptaka. Jest to niezwykłe miejsce tworzone z pasją i talentem, pełne zabytków i pamiątek oraz dokumentacji twórczości tych dwojga artystów. Atmosfera sztuki, echa licznych spotkań i dyskusji, które się tam odbywały, wciąż są w nim obecne zapisane w ścianach, przedmiotach, nieomalże fizycznie wyczuwalne. Jest to miejsce przeznaczone do dokumentowania, propagowania oraz współtworzenia szeroko pojętej kultury naszego regionu. Wystawy, spotkania, projekcje filmowe, małe formy teatralne i muzyczne oraz inne działania artystyczne są inspirowane magią i siłą tego miejsca.
Barbara Ptak – wybitna kostiumolog teatralna i filmowa. Urodzona w Chorzowie, od wielu lat mieszkająca w Katowicach. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Warszawie. Autorka oprawy plastycznej do ponad dwustu przedstawień dramatycznych, oper, operetek, musicali i filmów. W jej ogromnym dorobku artystycznym należy wyróżnić m. in. stworzenie kostiumów do filmów: Faraon, Ziemia Obiecana, Noce i dnie, Królowa Bona. Współpracowała z wielkimi reżyserami - ikonami polskiego kina - podczas tworzenia filmów.
Wśród jej cech trzeba podkreślić wybitny talent plastyczny wsparty ogromną (ciągle rozszerzaną) wiedzą, nieograniczoną fantazję twórczą, a zarazem dbałość o każdy szczegół: Jeśli to film kostiumowy, muszę znać tajemnice kroju ubiorów, status społeczny bohatera, ale także wiedzieć, jak wtedy wyglądała biżuteria, nakrycia głowy, a nawet z czego i w jaki sposób noszono bieliznę. Spod batystowej bluzeczki renesansowej mieszczki nie może przecież wychylać się ramiączko elastycznego stanika! („Dziennik Zachodni” z 19 września 2006). Obecnie Barbara Ptak zaangażowała sie w realizację filmu Dziki-magiki, ekranizacji cyklu nowel pisanych przez dzieci. Współpracuje również z teatrami musicalowymi i operami.
Stanisław Ptak – aktor, śpiewak operetkowy. Rozpoczął pracę pod koniec lat czterdziestych w teatrach dramatycznych – najpierw w Gnieźnie, potem w Poznaniu w zespole Wilama Horzycy. Występował na scenie Operetki w Gliwicach, Teatru Muzycznego w Gdyni, Operetki w Szczecinie, był jednym z pierwszych śpiewaków musicalowych w Polsce. Powrócił jednak do Gliwic. Został najpopularniejszym artystą Operetki, uchodzącej za najlepszą w kraju; otrzymywał nagrody, grywał w telewizji. Potem zaangażował się w estradę, grywał gościnnie w Zabrzu, Bytomiu i coraz częściej w Chorzowie. Przez kilka ostatnich sezonów był związany z Teatrem Rozrywki w Chorzowie, współtworzył tę scenę. Józef Opalski, reżyser Człowieka z La Manchyw Teatrze Rozrywki w Chorzowie, w 1997 roku mówił - Stanisław Ptak był wielkim artystą, jednym z ostatnich profesjonalistów teatralnych w naszym kraju. Był obdarzony charyzmatyczną wyobraźnią sceniczną, którą mają tylko artyści wyjątkowi. Jego przygotowanie do roli, jego zaangażowanie w spektakl, jego dobroć i uczynność dla kolegów były legendarne. Rola Stanisława Ptaka w „Człowieku z La Manchy", zarówno w pierwszej, jak i ostatniej edycji, przeszła do historii teatru polskiego. Ze śmiercią tego artysty odchodzi jedna z wielkich legend naszej sceny. Wierzę, że pieśń Don Kichota „Śnić sen, najpiękniejszy ze snów" - jest tegoż aktora i śpiewaka, którego nikt nie zastąpi, pożegnaniem z czystością marzeń w dzisiejszych czasach. („Dziennik Polski” z 2 lipca 2002).